“Studiova historinë e revolucionit. E ndieja veten të asgjësuar nga fataliteti i neveritshëm i historisë. Shikoj në natyrën njerëzore një njëtrajtësi të tmerrshme, shikoj në rrethanat njerëzore një dhunë të pashmangshme, e cila u është dhënë të gjithëve dhe asnjërit. Individi është vetëm shkumë përmbi dallgë. Madhështia është thjesht rastësi, sundimi i gjeniut lojë kukullash, një luftë qesharake kundër një ligji të hekurt, më e larta gjë është ta njohësh atë, më e pamundura ta sundosh… Duhet: ja një nga fjalët më të mallkuara me të cilat e pagëzojnë njeriun… Ç’është ajo gjë brenda nesh që gënjen, vret, vjedh?” Georg Buehner, nga një letër e vitit 1833