Pa kurrfarë orvatjeje për t’u shprehur me superlativa, por me “Romanin e një të pafati” Imre Kertesz ka shkruar më shumë sesa një libër. Ka gjetur mjetet më të përkora gjuhësore për të fshehur atë që duket, por që flet shumë. Aty njeriu gjen dëshminë e pamohueshme se në të vërtetë dhimbja dhe jeta janë një. Përmes brengave dhe hidhërimeve, ai mëson të vërtetën lakuriqe. Brenda fatkeqësisë, ai arrin të nuhasë edhe diçka që i përngjan fatlumësisë.