Një roman i kompozuar me teknikën e një kartele froidiane, ku lidhja si në një potpuri e episodeve kyçe nga jeta e personazhit kryesor, Lek Zaharia, kërkon të shpjegojë krizën e papajtueshmërisë se një shpirti të kulluar me realitetin kompleks të jetës bashkëkohore.

Me një gjuhë të gjallë dhe me një stil të zhdërvjellët, ku tregimi linear thyhet vazhdimisht nga hovet e një proze të kultivuar, ushqyer me poezinë e mirë të shekujve, shkrimtarja rrëfen trajektoren dramatike të pranimit të papërsosmërisë, që nuk duhet të na bëhet pengesë për t’u shkëputur, për t’u ndjerë të lirë, për të qëndruar mbi të keqen, të shëmtuarën apo të ligën, për të jetuar në mbretërinë e dyfishtë, tokësore dhe qiellore, të dashurisë. – Preç Zogaj