Dhe të shkuarën e lashë mbrapa,

Portën ia mbylla pas vetes!

Nuk di, të ndihem krenare,

Për mësimet e marra,

Apo, fatkeqe për ç’ka kam vuajtur!

Mbase pak nga të dyja,

Mbase asnjëra nga pak.

Këtu ku jam, më ka sjellë rruga e fatit,

Dhe me veten duhet të shoh të ardhmen.

Nuk ka më kohë, të humbas,

E shkuara, s’ka më vend të thërrasë!….

Të sotmen jetoj me forcën e shpirtit,

E nesërmja plot pasion thërret,

Dhe mirënjohëse i ndihem fatit,

Që më bekoi në këtë realitet…